Odpowiedzialność przewoźnika lotniczego

Niniejsza informacja jest wymagana przez rozporządzenie Wspólnoty Europejskiej (WE) nr 889/2002. Nie może ona zostać wykorzystana jako podstawa do roszczenia o wypłatę odszkodowania ani też do interpretowania przepisów rozporządzenia lub konwencji montrealskiej, a także nie stanowi umowy pomiędzy Tobą a przewoźnikiem.

Zawarte w tej informacji stwierdzenie, że za szkody do 128 821 SDR (specjalnego prawa ciągnienia) przewoźnik lotniczy nie może kwestionować roszczeń o odszkodowanie, jest nieprawidłowe. Zgodnie z rozporządzeniem i konwencją montrealską stanowisko jest następujące: za szkody do 128 821 SDR poniesione w wyniku śmierci lub uszkodzenia ciała pasażera podczas wypadku na pokładzie samolotu lub podczas czynności związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem z samolotu przewoźnik nie może wyłączyć lub ograniczyć swojej odpowiedzialności prawnej z wyjątkiem sytuacji, gdy wynikają one z zaniedbania pasażera. Wszystkie kwoty SDR w tym dokumencie zostały dostosowane zgodnie z uregulowanymi prawnie wzrostami, które weszły w życie w grudniu 2019.

Poniższe informacje podsumowują zasady dotyczące odpowiedzialności prawnej stosowane przez przewoźników lotniczych Wspólnoty zgodnie z wymaganiami przepisów Wspólnoty oraz Konwencji montrealskiej.

Nie ma finansowych ograniczeń odpowiedzialności z tytułu uszkodzenia ciała lub śmierci pasażera. Za szkody do 128 821 SDR (około 160 000 EUR) przewoźnik lotniczy nie może kwestionować roszczeń o odszkodowanie. Powyżej tej kwoty przewoźnik lotniczy może bronić się przed roszczeniami poprzez udowodnienie, że nie dopuścił się zaniedbania lub nie zawinił w inny sposób.

Jeżeli pasażer zginął lub został ranny, przewoźnik lotniczy musi w ciągu 15 dni od ustalenia osoby uprawnionej do odszkodowania wypłacić zaliczkę na pokrycie najpilniejszych potrzeb ekonomicznych. W przypadku śmierci zaliczka ta nie może być niższa niż 16 000 SDR (około 20 000 EUR).

W przypadku spóźnienia się pasażera, przewoźnik lotniczy jest odpowiedzialny za szkody, chyba że podjął wszystkie racjonalnie uzasadnione działania, aby uniknąć szkody lub nie miał możliwości podjęcia środków zapobiegawczych. Odpowiedzialność za spóźnienie się pasażera jest ograniczona do 5 346 SDR (około 6 690 EUR).

W przypadku opóźnienia dostarczenia bagażu przewoźnik lotniczy jest odpowiedzialny za szkody, chyba że podjął wszelkie należyte środki w celu uniknięcia szkody lub podjęcie takich środków było niemożliwe. Odpowiedzialność za opóźnienie dostarczenia bagażu jest ograniczona do 1 288 SDR (około 1 610 EUR).

Przewoźnik lotniczy jest odpowiedzialny za zniszczenie, utratę lub uszkodzenie bagażu do wysokości 1 288 SDR (około 1 610 EUR). Przewoźnik jest odpowiedzialny za bagaż odprawiony, nawet jeżeli nie zawinił, z wyjątkiem sytuacji, kiedy nadany bagaż był wadliwy. W przypadku bagażu nieodprawionego przewoźnik jest odpowiedzialny, jedynie gdy ponosi winę.

Pasażer może skorzystać z podwyższonego limitu odpowiedzialności przewoźnika za bagaż poprzez złożenie specjalnej deklaracji przy odprawie bagażu i wniesienie dodatkowej opłaty.

Jeżeli bagaż zostanie uszkodzony, opóźniony, zagubiony lub zniszczony, pasażer musi jak najszybciej złożyć pisemną reklamację do przewoźnika lotniczego. W przypadku uszkodzenia bagażu odprawionego pasażer musi złożyć pisemną reklamację w ciągu siedmiu dni, a w przypadku opóźnienia w ciągu 21 dni; w obu przypadkach termin liczy się od dnia, w którym bagaż został przekazany do dyspozycji pasażera.

Jeżeli przewoźnik faktycznie wykonujący dany lot nie jest tym samym przewoźnikiem, z którym zawarta została umowa, pasażer ma prawo złożyć reklamację lub roszczenie o naprawienie szkody do każdego z tych przewoźników. Jeżeli nazwa lub kod przewoźnika lotniczego są wskazane na bilecie, to ten przewoźnik lotniczy jest przewoźnikiem lotniczym zawierającym umowę.

Jakiekolwiek postępowanie przed sądem z tytułu roszczeń o poniesione szkody musi zostać wniesione w ciągu dwóch lat od daty przylotu samolotu lub od dnia, w którym samolot miał przylecieć.

Podstawą zasad opisanych powyżej jest Konwencja montrealska z dnia 28 maja 1999 roku, która została wdrożona we Wspólnocie Rozporządzeniem (WE) nr 2027/97 (zmienionym Rozporządzeniem (WE) nr 889/2002) i przepisami krajowymi Państw Członkowskich.